นายมนัส เป็นพนักหนุ่มไฟแรงที่ทำงานอยู่ที่บริษัทแห่งหนึ่ง ชีวิตของเขาในแต่ละวันมีแต่งานและงาน เขาไม่มีครอบครัว ทว่าวันหนึ่งกลับเกิดเรื่องแปลกกับเขา
ในเย็นวันหนึ่ง วันนี้นายมนัสกลับบ้านช้ากว่าทุกวัน จู่ ๆ เขาก็ได้ยินเสียงร้องเรียกมาแผ่ว ๆ กับสายลม เขาพยายามเงี่ยหูฟังจนมั่นใจว่าไม่ได้หูฟาดแน่ ๆ เขาได้ยินเหมือนเสียงคนร้องเรียกขอความช่วยเหลือ ซึ่งมันดังมาจากด้านหลังบริษัทนั่นเอง นายมนัสพยายามเดินไปตามเสียงที่ดังนั้น ปรากฏว่า เสียงนั้นดังมาจากเขตหวงห้ามด้านหลังบริษัท ซึ่งมันเป็นตึกห้องโถงเก่า แต่มองดูจากไกล ๆ ก็ไม่เห็นว่าจะมีอะไร เพราะมันเป็นห้องโถงโล่ง ๆ
พอลมพัดผ่านไปสักพักเสียงนั้นก็เงียบไป นายมนัสจึงคิดว่าตัวเองคงหูฟาดแน่ ๆ คงทำงานหนักไป ในวันนี้เขาจึงกลับบ้าน
ทว่า ในวันต่อมา ช่วงเย็นเวลาเดิม เขาก็ได้ยินเสียงนั้นอีก คราวนี้เพื่อความแน่ใจ เขาจึงเล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนร่วมงานฟัง แต่น่าแปลกที่ทุกคนกลับไม่ได้ยินเสียงที่นายมนัสเล่าให้ฟังเลย แถมกลับต่อว่าเขาว่าทำงานหนักเกินไปจนเพี้ยนหรือเปล่า
ในวันต่อมาก็เช่นกัน นายมนัสได้ยินเสียงดังกล่าวนี้ทุกเย็นเสมอ แต่เสียงมันดังแผ่นเบามากับสายลม นายมนัสจึงคิดว่า "สงสัยเราคงหูฟาดและคิดไปเองเหมือนที่ใคร ๆ บอกจริงนั่นแหละ"
วันเวลาผ่านไป วันนี้เป็นวันที่ทางบริษัทได้จัดให้มีการทำบุญประจำปีให้กับที่ทำงาน ให้กับเทวดา และเจ้าที่เจ้าทางทั้งหลาย ซึ่งปกติแล้วทางบริษัทจะจัดพิธีกรรมทางศาสนาและพิธีกรรมตามความเชื่อด้วย ส่วนสถานที่ในการจัดกิจกรรมนั้นจะใช้บริเวณห้องโถงเก่าด้านหลังบริษัทนั่นเอง
วันนี้นายมนัสและพนักคนอื่น ๆ จึงได้เข้าไปยังห้องโถงเก่า ๆ คราวนี้ เสียงร้องที่เคยแผ่วเบากลับได้ยินเสียงดังชัดขึ้น นายมนัสรีบบอกเพื่อน ๆ ในที่ทำงานทันที และทุกคนก็ได้ยินเสียงร้องเรียกเช่นกัน
"แย่แล้วล่ะ พวกเรารีบหากันเถอะ เผื่อมีใครกำลังเดือดร้อน และต้องการความช่วยเหลือจริง ๆ" นายมนัสพูดกับทุก ๆ คน
สักพักจึงทราบว่าเสียงนั้นดังมาจากข้างในเสาต้นใหญ่ใต้อาคารต้นหนึ่ง ไม่รอช้าทุก ๆ คนจึงรีบโทรตามหน่วยกู้ภัยมาช่วยทันที
หน่วยกู้ภัยมาถึงจึงได้ทำการเจาะสกัดเสาต้นนี้เพื่อดูข้างใน ปรากฏว่ามีพนักงานผู้หญิงติดอยู่ข้างในจริง ๆ นายมนัสได้ลงไปในหลุมของเสาต้นนี้ที่ถูกทางเจ้าหน้าที่กู้ภัยเจาะเอาไว้แล้ว เพื่อช่วยพนักงานหญิงคนนี้ขึ้นมาได้สำเร็จ พนักงานหญิงปลอดภัย เมื่อหมดหน้าที่แล้วเจ้าหน้าที่กู้ภัยจึงทยอยกับกลับ และภารกิจช่วยเหลือจึงสิ้นสุดลง กิจกรรมทำบุญก็ได้จบสิ้นลงไปด้วย
แต่เดี๋ยวก่อน! มันมีอะไรไม่ถูกต้องนะ รู้สึกมันมีอะไรแปลก ๆ อยู่ นายมนัสได้ครวญคิดอีกครั้ง ทำไมพนักงานหญิงคนนั้นติดอยู่ในเสาตั้งนานหลายวัน อันที่จริงน่าจะเกือบปีแล้วนี่นา ทำไมถึงยังไม่ตาย แล้วสภาพที่ออกมากลับไม่ได้มีการบาดเจ็บอะไรเลย มันเป็นไปได้ยังไงกัน
"เอ๊ะ! นี่เขาไปกันหมดแล้วเหรอ แล้ว... แล้วเรายังอยู่ใน... เฮ้ย! แย่แล้ว เรายังติดอยู่ในหลุมเสา เรายังอยู่ในเสา ใครก็ได้ช่วยที"
และแล้วทุก ๆ คนก็ไม่อยู่ในพื้นที่ห้องโถงแห่งนี้อีกแล้ว ห้องโถงเก่าแห่งนี้กลับถูกปิดตายอีกครั้งหลังเสร็จกิจกรรมทำบุญ คงต้องรออีกครั้งเมื่อมีใครสักคนได้ยินเสียงร้องเรียกของเขา เหมือนดั่งที่นายมนัสเคยเป็น หรือไม่ก็รอปีหน้าในช่วงที่เขามีกิจกรรมทำบุญประจำปีอีกครั้ง
จบเรื่องนี้
เรื่องแปลกคือ ทำไมไม่มีใครนึกถึงนายมนัสเลย ทุกสิ่งดูราวกับว่านายมนัสได้กลายเป็นตัวตายตัวแทนพนักงานหญิงคนนั้นเสียแล้ว
และเรื่องนี้สร้างขึ้นเพื่อความบันเทิงนะครับ ดังนั้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านและรับชมครับ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น