บางครั้งการหาเพื่อนสักคนนั้นแสนจะยากยิ่งนัก ยิ่งถ้าเป็นเพื่อนแท้ด้วยแล้วล่ะก็ ยิ่งหายากกันไปใหญ่
สำหรับในเรื่องราวนี้ ทาง Blog จะขอยกตัวอย่างนิทานซึ้ง ๆ เรื่องนึงมาอธิบายเกี่ยวกับการสร้างมิตร หรือผูกมิตรกับคนแปลกหน้า รวมทั้งการทำความดีอย่างไร ให้ได้ผลตอบแทนดี ๆ กลับมาเยอะ ๆ นะครับ เรื่องมีอยู่ว่า
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีเจ้าหมาน้อยผู้น่าสงสารตัวนึงกำลังเดินเล่นอยู่ที่ริมแม่น้ำของป่าแห่งหนึ่ง มันเดินไปเรื่อย ๆ ด้วยความเหงาและความโดดเดี่ยวเดียวดาย เพราะมันคิดว่า ตัวมันนั้นไม่มีใครคบ มันไม่มีเพื่อน ได้แต่เดินเหงา ๆ อยู่ตัวเดียวอย่างนั้นไปเรื่อย ๆ
และทันใดนั้น ในเบื้องหน้าของเจ้าหมาน้อย ก็ได้ปรากฏบางสิ่งที่ลอยอยู่ที่แม่น้ำนี้
มันคือ ลูกแมวตัวนึง ลักษณะดูคล้ายกับกำลังจมน้ำอยู่ ด้วยความเป็นห่วง เจ้าหมาน้อยไม่รอช้า จึงได้รีบกระโดดไปช่วยลูกแมวน้อยตัวนี้ให้ขึ้นจากน้ำในทันที และทำการปฐมพยาบาลเพื่อช่วยชีวิตเจ้าแมวน้อยตัวนี้จนสำเร็จ
และนับตั้งแต่นั้นมา เจ้าหมาน้อยและลูกแมวน้อยจึงเป็นเพื่อนเล่นที่ดีตลอดมา
นิทานจบแล้วครับ
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า เมื่อไหร่ที่เราให้ช่วยเหลือออกไปด้วยใจบริสุทธิ์ สิ่งดี ๆ ก็จะตอบแทนเรากลับมาเสมอ
- อย่างเช่นเจ้าหมาน้อยในเรื่องนี้นะครับ เจ้าหมาน้อยไม่ได้คิดถึงผลที่ตอบแทนอะไรเลย แต่มันไม่รีรอ มันรีบช่วยชีวิตทันที นี่จึงเป็นการช่วยเหลือที่บริสุทธิ์ใจ
- สิ่งตอบแทนที่เจ้าหมาน้อยได้มา มันได้เพื่อน ได้มิตรภาพที่มันใฝ่ฝันอยากได้มานานครับ
- นั่นหมายถึงว่า หากเราอยากผูกมิตรกับใคร เราก็ควรแสดงความจริงใจออกไปด้วยใจบริสุทธิ์ก่อนครับ แล้วจะได้ความดีตอบแทนเสมอ (ทำดีได้ดี)
แต่ในชีวิตจริง คงมีท่านผู้อ่านแย้งว่า "ไม่จริงหรอก" บางครั้งเราช่วยเหลือใครออกไป เขาคนนั้นแทบไม่เคยนึกถึงสิ่งที่เราเคยทำให้เสียด้วยซ้ำไป มิหนำซ้ำบางคนยังไม่เคยสำนึกบุญคุณเสียด้วยซ้ำไป
อันนี้จริงครับ คนบางคนเราไม่ควรเข้าไปยุ่งเกี่ยว หรือไม่น่าเข้าไปช่วยเหลือให้กลับมาเป็นโทษเราเสียด้วยซ้ำ แต่... ให้มองแบบนี้นะครับ
- เราคงไม่รู้ และคงไม่คอยคิดให้ปวดหัว (หรือขวางกั้นการทำความดี) หรอกว่า คนนั้นดี คนนั้นน่าจะไม่ดี ดังนั้น ช่างมันครับ
- ช่วยเหลือคนด้วยใจบริสุทธิ์ไปเลย ช่วยในลัษณะที่ไม่ทำให้เราเดือดร้อน
- ช่วยไปเรื่อย ๆ ด้วยจิตใจที่ดีงาม ช่วยให้ได้มากที่สุด ถึงแม้ว่าการช่วยเหลือใคร อาจจะไม่ได้รับผลตอบแทนจากคนที่เราช่วยเหลือกลับมาทุกคนก็ตาม อย่าไปคิดถึงผลให้ปวดหัวเลยครับ
- แน่นอน มันก็ต้องมีบ้างแหละคนที่ระลึกถึงบุญคุณเรา คนที่อาจเป็นคนดีเช่นเดียวกับเรา หรือเป็นคนดีมากกว่าเรา
- ดังนั้น หากช่วยเหลือคนไป 10 คน อาจมีคนระลึกถึงเราแค่ 1 คน แสดงว่า เราต้องช่วยเหลือให้เยอะกว่า 10 คน ช่วยไปเรื่อย ๆ แน่นอนว่า ต้องมีคนระลึกถึงเรามากขึ้น และมากขึ้นไปเรื่อย ๆ ตามหลักการดังกล่าวครับ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น