คุณเคยสงสัยมั้ย? ในบางสิ่งหรือบางเรื่อง เราก็ทำเหมือนเขานะ แต่ทำไมล่ะ! กลับไม่สามารถสำเร็จได้แบบอย่างเขา เอ... หรือเพราะบุญวาสนาเราไม่เท่าเขาหรือเปล่า และนิทานเรื่องนี้เป็นตัวอย่างคำตอบครับ
บางคนว่า เพราะวาสนาเราไม่เท่ากัน อย่างคำโบราณที่กล่าวว่า "แข่งเรือแข่งพายน่ะแข่งได้ แต่แข่งบุญแข่งวาสนาย่อมไม่ได้" พออ่านมาถึงตรงนี้หลาย ๆ คนก็คงท้อกันเลยสิครับ งั้นมาอ่านนิทานเรื่องนี้ครับ ทาง Blog จะขอยกตัวอย่างให้ดูครับ เรื่องมีอยู่ว่า...
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ หมู่บ้านในชนบทแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นหมู่บ้านโบราณที่ตั้งอยู่กลางป่า และแน่นอนว่า เมื่อบ้านตั้งอยู่ในป่า ก็ย่อมต้องมีบรรดาเหล่าสัตว์ต่าง ๆ มักจะเข้ามาปะปนกับกลุ่มชาวบ้านอยู่เสมอ ๆ แน่นอน
วันหนึ่ง มีเจ้าลิงน้อยแสนซนตัวนึงได้ปีนขึ้นไปเล่นบนหลังคาของบ้านหลังหนึ่ง เจ้าลิงน้อยตีหลังกา วิ่งขึ้นลงไปมาอยู่ครู่หนึ่ง ซึ่งทำให้ชาวบ้านที่มาเห็นพอดีก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ และหัวเราะในความน่ารักแสนซนของมัน
ในขณะเดียวกันก็มีเจ้าลาตัวนึง มันมาเห็นเจ้าลิงน้อยขึ้นไปวิ่งเล่นบนหลังคาบ้านของชาวบ้าน เจ้าลาก็เกิดรู้สึกอิจฉาขึ้น อิจฉาที่เห็นชาวบ้านชอบเจ้าลิงน้อยตัวนี้ เจ้าลาจึงอยากจะทำแบบเดียวกับเจ้าลิงน้อยด้วย คือมันได้ปีนขึ้นไปบนหลังคาของบ้านหลังเดิมด้วย แต่ทว่าด้วยน้ำหนักตัวของลาที่มากกว่าลิงอยู่หลายเท่า เมื่อเจ้าลาเริ่มขยับตัววิ่งเล่นบนหลังคา ทำให้หลังคาเกิดการแตกหัก และพังลงมา ทำให้ชาวบ้านที่เห็นต่างไม่พอใจเป็นยิ่งนัก
ในใจของมันคิดว่า เอ... ทำไมนะ ก็เราทำเหมือนกับเจ้าลิงแท้ ๆ แต่กลับถูกชาวบ้านด่าว่า และไล่ให้ออกมาซะอย่างนั้น มันจึงรู้สึกน้อยใจ
จบเรื่องนี้ครับ
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า (มีแง่คิดให้ 2 แง่นะครับ)
1. ความอิจฉา ย่อมนำมาซึ่งความทุกข์มาสู่ตัว
2. (ข้อนี้จะเป็นคำตอบของคำถามในตอนต้นนะครับ) ในบางครั้งคนเราทุกคนใช่ว่าเกิดมาแล้วต้องมีทุกอย่างเหมือนกันไปหมด บ้างก็เกิดมาร่ำรวย บ้างก็เกิดมาเป็นชาย บ้างก็เกิดมาเป็นหญิง บ้างก็เกิดมาหน้าตาดี หรือแม้กระทั่งด้านความถนัดก็เช่นกัน บางคนถนัดเรื่องนี้ บางคนก็ถนัดอีกเรื่อง มันจะดีกว่าถ้าหากเราลองค้นหาตัวเอง ว่าตัวเองถนัดด้านไหน แล้วทำในสิ่งที่ถนัดและรักมัน รับรองว่าจะได้ผลที่ดีแน่นอน ดีกว่าต้องมาคอยลอกเลียนแบบคนอื่น หรืออยากเป็นเหมือนคนอื่น ซึ่งมันอาจจะได้ผลที่ไม่ดีครับ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น