มดแค่ตัวเล็ก ๆ ใครเลยจะรู้ว่าจะสามารถช่วยเหลือสัตว์ตัวใหญ่ ๆ กว่าตัวเองหลายเท่าได้ ดั่งเช่นในชีวิตจริง ที่บางทีคนธรรมดาอาจช่วยเหลือผู้ที่มีอำนาจใหญ่โตในวันหนึ่งก็เป็นได้ เหมือนนิทานเรื่องนี้...
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ ป่าใหญ่แห่งหนึ่ง ยังมีเจ้ามดน้อยตัวหนึ่งกำลังเดินอยู่ตามพื้นดิน เจ้ามดน้อยอาศัยอยู่ในป่าแห่งนี้ ทุก ๆ วันมันก็ออกมาหากินตามปกติธรรมดาของมัน
อยู่มาวันหนึ่ง เจ้ามดน้อยรู้สึกหิวกระหายน้ำ และมันก็ได้เจอกับแอ่งน้ำที่ใหญ่กว้างมาก ๆ สำหรับมัน เจ้ามดน้อยค่อย ๆ เดินเข้าไปใกล้ ๆ แอ่งน้ำแห่งนี้ มันเดินลงไปดื่มน้ำเพื่อดับกระหาย แต่เจ้ากรรมมันดันพลาดตกลงไปในน้ำ และลอยออกสู่ใจกลางแอ่งน้ำแห่งนี้ เจ้ามดน้อยร้องขอความช่วยเหลือ
โชคดีเหลือเกิน บนต้นไม้ที่อยู่ใกล้ ๆ แอ่งน้ำแห่งนี้ มีนกพิราบตัวหนึ่งเกาะอยู่บนนั้น นกพิราบเห็นมดน้อยตัวนี้กำลังจะจมน้ำ นกพิราบรู้สึกสงสาร จึงได้ใช้ปากจิกใบไม้ใบหนึ่งแล้วปล่อยใบไม้ให้ร่วงหล่นลงสู่น้ำ ทำให้เจ้ามดน้อยเกาะใบไม้และลอยขึ้นฝั่งได้อย่างปลอดภัย
เมื่อนกพิราบเห็นมดน้อยปลอดภัยแล้ว นกพิราบจึงบินออกไปสู่ป่าอีกแห่งที่อยู่ถัดไปจากป่าแห่งนี้ไม่ไกลนัก
เวลาผ่านไปไม่นานนัก มีนายพรานใจร้ายเข้ามาสู่ป่าเพื่อหวังจะล่าสัตว์ ล่านก และแล้วนายพรานก็มาเจอกับนกพิราบตัวนี้ นายพรานค่อย ๆ ย่องเข้ามาใกล้ ๆ นกพิราบ ในมือของนายพรานถือธนูมาด้วย
นกพิราบซึ่งกำลังเกาะหากินอยู่บนกิ่งไม้ไม่ทันได้ระวังตัว จึงบินหนีไม่ทัน ในจังหวะที่นายพรานกำลังง้างธนูเพื่อที่จะยิงนกพิราบตัวนี้ บังเอิญว่าเจ้ามดน้อยมาเห็นเข้า ด้วยความสำนึกในบุญคุณที่นกพิราบได้เคยช่วยเหลือตัวเองเอาไว้ เจ้ามดน้อยจึงตรงเข้ามากัดขาของนายพรานเข้าอย่างจัง
เมื่อนายพรานถูกมดกัดจึงส่งเสียงร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด นายพรานจึงปล่อยให้ธนูหลุดมือ ทำให้นกพิราบได้จังหวะจึงบินหนีไปได้อย่างปลอดภัย
จบเรื่องนี้ครับ
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ทำดีได้ดี เมื่อเราช่วยเหลือผู้อื่นแล้ว ไม่ว่าคน ๆ นั้นที่เราช่วยเหลือในวันนี้เขาจะเป็นแค่คนตัวเล็ก ๆ มีอำนาจบารมีน้อยกว่าเรา หรือเป็นแค่คนธรรมดาก็ตาม ไม่แน่ว่าในวันข้างหน้าเขาอาจจะเป็นคนที่มาช่วยเหลือเราให้ผ่านพ้นวิกฤตก็เป็นได้ ดังนั้นจงให้ความช่วยเหลือทุก ๆ คนที่เราพอจะช่วยได้ โดยไม่เลือกว่าเขาคนนั้นจะเป็นแค่คนธรรมดา หรือคนตัวเล็ก ๆ อำนาจบารมีไม่สูงก็ตาม
จงจำไว้นะครับว่า ยิ่งช่วยเหลือมาก ก็ยิ่งได้ผลตอบแทนกลับมามาก อย่าไปคิดว่าช่วยเหลือคนหนึ่งคน ในบางครั้งคน ๆ นั้นอาจไม่สำนึกบุญคุณด้วยซ้ำไป จริง ๆ แล้วบุญกุศลจากการช่วยเหลือจะเก็บสะสมเอาไว้เป็นแต้มบุญครับ ให้คิดแบบนี้นะครับ เราต้องช่วยเหลือมาก ๆ เช่น ช่วย 10 คน อาจจะมี 1 คนนึกถึงบุญคุณเรา หรือช่วยไป 100 คน อาจจะมีคนช่วยเหลือหรือนึกถึงบุญคุณเรากลับมา 10 คน (ที่เหลืออีก 90 คน มันก็จะเก็บเป็นแต้มบุญของเรา) ยิ่งเราช่วยเหลือมาก ก็ยิ่งได้มากครับ (รับชมแบบคลิป ตามข้างล่างครับ)
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น