นิทานเรื่องนี้เกิดขึ้นในใจกลางเมืองแห่งหนึ่ง เมื่อเด็กสาวบ้านนอก หน้าตาแสนจะธรรมดา ออกแนวบ้าน ๆ ซะด้วยซ้ำไป แต่ทว่า เธอกลับได้รับคัดเลือกและชนะการประกวด จนได้เป็นดาวมหาวิทยาลัย...
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ยังมีมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ซึ่งตั้งอยู่ในกลางเมือง นางสาว มานี ซึ่งเป็นเด็กสาวที่เพิ่งเรียนจบจากชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ในละแวกหมู่บ้านนั้นเอง เธอได้สอบเข้าไปเรียนในมหาวิทยาลัยแห่งนี้
และเป็นธรรมเนียมของมหาวิทยาลัยแห่งนี้ เมื่อมีนักศึกษาใหม่เข้ามาในระดับชั้นปี 1 ทางมหาวิทยาลัยก็จะมีการจัดประกวดดาวและเดือนประจำปี (ดาวก็คือคนสวยที่ได้รับการคัดเลือก เดือนก็คือคนหล่อที่ได้รับการคัดเลือก) โดยให้แต่ละคณะจะต้องส่งตัวแทนนักศึกษาปี 1 ที่ได้รับการคัดเลือกมาประกวดแข่งขันประชันความสวย ความหล่อ และความสามารถกัน
และค่ำแห่งแห่งการจัดปาร์ตี้ก็มาถึง ในค่ำคืนนี้จะเป็นค่ำคืนการประกวดดาวคณะ เพื่อคัดเลือกให้เป็นดาวมหา'ลัยต่อไป แต่ละคณะก็ได้คัดเลือกสาวสวย มีความสามารถเข้ามาประกวด และนางสาวมานี ก็ได้รับคัดเลือกเป็นตัวแทนมาด้วย
ในขณะที่สาวสวยตัวแทนจากคณะต่าง ๆ ได้แต่งตัว แต่หน้า ได้อย่างสวยงาม แต่ทว่า มานี เธอกลับไม่ได้แต่งตัว หรือแต่งหน้าแต่อย่างใด เธอกลับแต่งตัวแบบธรรมดาตามสไตล์ของเธอ อีกทั้งหน้าตาของเธอก็ไม่ได้จะสะสวยอะไรเลย ทำให้คณะกรรมการและผู้ที่เข้าร่วมชมการประกวดหน้าเวทีในค่ำคืนนี้ ต่างพากันจ้องมองมานีด้วยความงง บ้างก็อมยิ้มพร้อมนึกในใจอย่างดูถูกดูแคลน
เมื่อถึงเวลา ทางคณะกรรมการก็จะมีคำถามเอาไว้ถามผู้เข้าร่วมประกวดทุก ๆ คน ทุก ๆ คนก็ตอบคำถามของคณะกรรมการผ่าน จนมาถึง มานี แน่นอนว่าหนึ่งในคำถามที่ทางคณะกรรมการต้องถามแน่นอนก็คือ
ทำไมมานีถึงแต่งตัวแบบนี้ ทำไมไม่แต่งตัวให้สวย ๆ และมีเหตุผลอะไรทำไมคิดว่าทางคณะกรรมการ และผู้ชมทุก ๆ คนจะต้องโหวตเลือกเธอให้เป็นดาวมหา'ลัย
มาถึงตอนนี้ มานีได้ตอบคำถามของคณะกรรมการได้อย่างน่าสนใจ และน่าทึ่ง 2 ข้อ ดังนี้ครับ
1. เธอบอกว่า เธอเป็นแค่เด็กสาวบ้านนอกคนนึง ที่ไม่ได้ร่ำรวยอะไร และก็ไม่ได้มีหน้าตาที่สะสวยอะไร แต่ด้วยความขยันและพยายาม ที่เหมือนกับเพื่อน ๆ ทุก ๆ คนในที่นี้ เธอจึงสามารถสอบเข้ามาเรียนในมหาวิทยาลัยแห่งนี้ได้ ซึ่งนี่เป็นมหาวิทยาลัยที่ดี เพราะทางมหาวิทยาลัยได้เปิดโอกาสให้กับทุก ๆ คนเข้ามาเรียนที่นี่ได้ โดยไม่ได้เลือกหน้าตา หรือเลือกฐานะอะไรเลย
2. เธอบอกว่า "เพื่อน ๆ ทุก ๆ คนลองคิดดูนะ ถ้าเพื่อน ๆ โหวตเลือกให้คะแนนกับฉัน ในอีก 10 ปีข้างหน้า เพื่อน ๆ ก็จะสามารถเล่าให้กับสามี หรือเล่าให้กับลูกของเพื่อน ๆ ฟังได้เลยว่า ในสมัยที่แม่เรียนอยู่ที่นี่ แม่สวยกว่าดาวมหา'ลัยเลยนะ"
สิ้นเสียงคำตอบของมานี ทั้งคณะกรรมการและผู้ชมทุก ๆ คน ต่างพากันปรบมือให้กับเธอ และผลโหวตออกมาอย่างเป็นเอกฉันท์ มานีได้รับเลือกให้เป็นดาวมหา'ลัย ในปีนี้
นิทานจบแล้วครับ
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ในบางครั้งหากเราต้องการจะชนะใจเขา หรืออยากให้เขาสนใจเรา เราไม่จำเป็นเลยที่จะต้องอวดอ้างสิ่งดี ๆ ในตัวเรา หรือเราไม่จำเป็นเลยต้องบอกว่าเราเก่งกว่าเขายังไง แต่เราอาจเพียงแค่ทำให้เขารู้ว่า หากเขาเปิดใจรับเราแล้ว จะทำให้เขามีสิ่งดี ๆ เกิดขึ้นเกิดขึ้นกับเขา หรือเขาจะดีขึ้นมาก เมื่อเขาเปิดใจรับเรา
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น