ณ โรงเรียน เย็นตีนวิทยาลัย กับห้องเรียนห้องหนึ่ง ในขณะที่คุณครูกำลังสอน และคุณครูก็ได้เริ่มถามนักเรียน...
คุณครู: "เอาละนะ นักเรียนที่น่ารักของครูทุกคน วันนี้นะครับ ขอให้นักเรียนลองยกตัวอย่างสิ่งมีชีวิตให้ครูฟังคนละอย่างครับ"
นักเรียนแต่ละคนจึงผลัดกันยกมือตอบคนละข้อ ดังนี้
ด.ช.สมทุย: "แม่วัวครับ"
ด.ช.กระบือศักดิ์: "ต้นกล้วยครับ"
ด.ญ.ปุก: "ตัวเหี้ยค่ะครู"
ด.ช.บุญถอก: "อีปุกครับครู" (เอาชื่อเพื่อนมาตอบครูเฉยเลย)
คุณครูได้ยินนักเรียนตอบออกมาแบบนี้ ในใจแอบคิดว่าทำไมบางคนถึงตอบได้แปลก ๆ แต่ก็ไม่ได้ว่ากล่าวนักเรียนแต่อย่างใด เพราะถือว่าอย่างน้อยเด็ก ๆ กล้าแสดงออก กล้าคิด กล้าพูด จึงได้เปลี่ยนคำถามใหม่ว่า...
คุณครู: "เอ่อ... นักเรียน งั้นต่อไปลองยกตัวอย่างสิ่งไม่มีชีวิตให้ครูฟัง ทีละคน หน่อยครับ"
ด.ช.สมทุย: "แม่วัวตายครับ"
ด.ช.กระบือศักดิ์: "ต้นกล้วยตายครับ"
ด.ญ.ปุก: "ตัวเหี้ยตายค่ะครู"
ด.ช.บุญถอก: "อีปุกตายครับครู"
พอคุณครูได้ยินแบบนี้จึงเริ่มรู้สึกว่า เด็กพวกนี้มีความคิดสร้างสรรค์ แต่คงต้องอบรมและขัดเกลากันอีกนิด ฮ่า ฮ่า ฮ่า
จบเรื่องนี้ครับ
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า บางครั้งเด็ก ๆ มักมีความคิดที่สร้างสรรค์และแปลกใหม่อยู่เสมอ ซึ่งอาจเป็นเพราะเขาเคยเรียนรู้ หรือเคยรับรู้อะไรมาก่อน แล้วจึงมาสังเคราะห์เป็นแนวคิดของตัวเอง คุณครูอาจจำต้องช่วยปรับปรุงทักษะของเด็ก ๆ และคอยตักเตือนพวกเขา ให้แนวคิดนั้นได้ขัดเกลา เป็นสิ่งที่สมบูรณ์แบบยิ่งขึ้นครับ
แต่อย่าปล่อยให้เลยเถิดเหมือนเช่นในเรื่องนี้นะครับ ฮ่า ฮ่า ฮ่า
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น