ข้ามไปที่เนื้อหาหลัก

เสียงพ่อเรียก (เรื่องเล่าหลอนสยองจากในแถบชนบทแห่งหนึ่ง)

เด็กชายมานะเป็นเด็กกำพร้าแม่ตั้งแต่เด็ก ซึ่งเขาอาศัยอยู่กับพ่อในแถบชนบทที่ห่างไกลออกไปจากในเมือง บ้านของเขาอยู่ในสวนป่า ยามดึกจะค่อนข้างบรรยากาศเงียบและดูสยองนิด ๆ ทำให้ในยามปกติทั้งพ่อและมานะจะรีบกลับบ้านก่อนค่ำมืด
แต่ทว่าวันหนึ่ง มานะมีเหตุจำเป็นต้องกลับบ้านค่ำ และวันนี้ก็คือวันที่เกิดเรื่องขึ้น...


ในวันนี้มานะได้มีงานกลุ่มที่โรงเรียน ซึ่งทำให้เขาต้องกลับบ้านมืดค่ำ ในขณะที่เพื่อน ๆ ทุก ๆ คนในโรงเรียนมีผู้ปกครองมารับกลับบ้าน แต่สำหรับมานะเนื่องจากบ้านกับโรงเรียนอยู่ไม่ห่างไกลกันมากนัก เขาจึงเดินกลับบ้านเองเป็นประจำ

เวลาประมาณเกือบ 3 ทุ่ม มานะรีบกลับมาถึงบ้าน คืนนี้บรรยากาศช่างดูเงียบสงบ ลมก็ไม่พัด ช่างดูวังเวงยิ่งนัก

มานะใช้มือเปิดประตูเข้าบ้านเบา ๆ "เอ... แปลกจัง วันนี้บ้านเงียบ บรรยากาศก็ดูวังเวงยังไงพิกล สงสัยพ่อคงเข้านอนแล้ว" มานะรำพึง

เมื่อไม่เห็นใครในบ้าน บวกกับบรรยากาศที่ดูจะเงียบวังเวง มานะจึงรีบอาบน้ำ แต่งตัว กินข้าว และรีบเข้านอนบนห้องชั้น 2 ของบ้าน



"กรี๊งๆๆๆๆๆๆๆ" เสียงกริ่งโทรศัพท์ดังมาจากชั้นล่างของบ้าน

"มานะ! รับโทรศัพท์ทีลูก พ่ออยู่ในห้องน้ำ" เสียงพ่อตะโกนเรียกมานะมาจากชั้นล่างของบ้าน
"ค้าบพ่อ ผมนึกว่าพ่อนอนแล้วซะอีก" มานะตอบกลับ พร้อมเดินลงบันไดลงไปกำลังจะรับโทรศัพท์ของบ้าน

ทันใดนั้น เสียงอีกเสียงดังจากชั้น 2 ของบ้าน "ลูก! อย่าลงไป นั่นไม่ใช่พ่อ พ่ออยู่ข้างบนนี้ ในห้องนอน"

คุณพระช่วย! มานะถึงกับอึ้งพูดอะไรไม่ออก แต่ก็ด้วยความงุนงง มานะยกหูโทรศัพท์ขึ้นมาวางทาบหู

"ฮัลโหล... มานะเหรอลูก เอ่อ... วันนี้พ่อกลับบ้านดึกหน่อยนะ พอดีพ่อติดประชุมน่ะ ลูกไม่ต้องรอพ่อนะ นอนไปก่อนเลย" 

โอ้ คุณพระช่วย นี่มันอะไรกันนี่ มานะคิดในใจ และตอนนี้เขาเริ่มสติแตก เขาคงอยู่ไม่ได้แล้ว มานะจึงรีบวิ่งออกจากบ้านแบบไม่หันมองหลัง



มานะวิ่งมาได้สักพักใหญ่ ๆ แต่ทำไมยังไม่หลุดออกจากป่าสักที เขาจึงเหลียวมองข้างหลังดู โอ้! นี่มันไม่ใช่บ้าน ตะ... แต่นี่มันป่าช้า เขากำลังวิ่งวนไปวนมาในป่าช้าหรือนี่

เหตุการณ์ชักเริ่มชวนพิศวง และยิ่งสยองขึ้นไปเรื่อย ๆ ทันใดนั้น! โดยไม่ทันระวัง เขาวิ่งและสะดุดเอาท่อนไม้ท่อนหนึ่งจนล้มลงไป และทำให้เขาสลบลงไปจนถึงตอนเช้า

รุ่งเช้า เขาตื่นขึ้นมา กลับพบว่าตัวเองนอนอยู่ในสวนสาธารณะ ซึ่งจริง ๆ เมื่อคืนเขายังกลับไม่ถึงบ้านเลย เหลือบหันมองซ้าย มองขวา ข้าง ๆ ตัวพบแต่กระป๋องกาว เหล้า บุหรี่ เกลื่อนกลาดเต็มไปหมด 

หรืออาจเป็นไปได้ว่า แท้จริงแล้ว เหตุการณ์ต่าง ๆ มันก็แค่ภาพหลอน ด้วยฤทธิ์ของยาเสพติด 

👻หรือจริง ๆ แล้วตอนนี้เขาก็กำลังฝันอยู่อีก เพราะเมื่อคืนจำได้ว่าสะดุดกิ่งไม้และล้มลงนี่นา.....


จบครับ
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ไม่ว่าจะทำอะไรก็ให้มีสติ (ดูเพิ่มเติมในคลิปด้านล่างครับ บทสรุปที่แท้จริง)




ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมประจำเดือน

ที่มางานประเพณีชักพระ (ลากพระ) เดือน ๑๑ | ตัวอย่างงานจาก อบต.ท่าข้าม หาดใหญ่ [ท่านางข้าม]

 หากพูดถึงประเพณีชักพระ หรือลากพระ ซึ่งเป็นพระเพณีที่สืบต่อกันมาอย่างยาวนานของทางภาคใต้ของประเทศไทย (จะพบประเพณีนี้เป็นส่วนใหญ่)

ตำนานผี คุณยายสปีด || ท่านางข้าม

 เรื่องเล่าสุดสยองที่ถูกสืบต่อกันมา จากโศกนาฏรรมสู่เรื่องราวสุดสยองน่ากลัวของเมืองหาดใหญ่ (จ.สงขลา) ตำนานผี คุณยายสปีด (มีคลิป)

นิทานเรื่อง ทำบุญแต่ได้บาป [ท่านางข้าม]

 กาลครั้งหนึ่ง ในหมู่บ้านเล็ก ๆ มีวัดแห่งหนึ่งที่เป็นศูนย์รวมจิตใจของคนทั้งหมู่บ้าน นายคงมั่นเป็นคนที่ชอบเข้าวัดทำบุญ เขามักจะนำของต่าง ๆ มาถวายพระ นายคงมั่นสามารถท่องจำบทสวดมนต์ต่าง ๆ ได้อย่างแม่นยำ และเป็นคนที่เคร่งต่อพิธีกรรมต่าง ๆ ในการทำบุญอย่างมาก